Functionele verwarring

“Hi Gerry, are you an activist of LGTB-movement or are you just acting?” (LGTB staat voor lesbian, gay, bisexual, and transgender). Zo begon het WhatsApp-bericht dat ik een maand geleden ontving van een onbekende dame. Ze had mijn nummer gevonden via de weblink in de uitnodiging voor een jubileum-symposium waarvan Gerry dagvoorzitter was (Nedworc over internationale samenwerking). De dame appte ook: “I am just lost because I do not know you”.

Veel-zijdig

Ik was erdoor geraakt. Waarom moet een mens het een of het ander zijn? Waarom moet ik een keuze maken? Waarom moet ik mij verantwoorden? Ik heb haar de volgende dag terugge-appt: Ja, ik ben een activist. En ook dat Gerry voor mij acteren is. Meteen gevolgd door de mededeling dat ik geen activist ben en dat Gerry voor mij niet acteren is.

Verwarring

Gerry is Gerry; een mens met een eigen verhaal, gevoel en persoonlijkheid. Het is spontaan ontstaan en heeft zich spontaan verder ontwikkeld. Er was een plan, maar het ontwikkelde zich elke keer weer anders en ondertussen groeide de biografie van wie Gerry is. Gerry heeft zich onafhankelijk ontwikkeld – los van allerlei andere types. Gerry hoort niet bij een bepaalde club of organisatie. Het is commercieel en het is ook niet-commercieel, politiek en ook a-politiek, acteren en ook niet-acteren, is het travestie?, het voelt als niet-travestie en nog veel meer… Blijkbaar zijn Gerry en ik verwarrend voor mensen. Daar heb ik al langer mee te dealen – ook zonder Gerry.

Beeldvorming

Nog steeds ontdek ik mensen in mijn omgeving die een raar beeld hebben van Gerry en haar werk. Een ‘licht beeld’, ze denken dat Gerry bij bijeenkomsten een ‘lolletje’ is. Blijkbaar kan het niet in hun hoofd – dat samenvoegen wat Gerry in haar persoonlijkheid samenvoegt. Gerry voert alleen maar opdrachten uit waar ze zichzelf kan zijn: deskundig, vakvrouw, procesmatig, strategisch, een autoriteit en beschikkend over veel inhoudelijke kennis. Andere uitnodigingen en opdrachten weigert ze. Wanneer een opdracht ‘te licht’ is kan Gerry niet zichzelf zijn. Wat wel klopt is dat Gerry de boel los kan maken en humor meebrengt.

De keerzijde van uniek zijn

…Ben ik me toch weer aan het bewijzen. Het raakt me. En ook moet ik lachen om mezelf wanneer ik teleurgesteld me afvraag “Hoe kunnen ze nou denken dat Gerry travestie is?” Tja, dat is de andere kant van de medaille van uniek zijn. Mensen kunnen het met niets vergelijken. De meesten vallen dan terug op hokjes en stereotypen. Zo werkt het nou eenmaal. Ik baal er soms van maar het is ook een ervaring die me verrijkt. Ik kan me nu goed inleven in anderen in vergelijkbare situaties. En ook heb ik hierdoor diepe waardering voor degenen die het open kunnen laten. En dat geldt eigenlijk voor de meeste opdrachtgevers. Ik vind het nog steeds niet vanzelfsprekend dat ze kiezen voor Gerry. En dit laat ik ook blijken – nog altijd.

Verwarring die functioneel is

In deze tijd van transitie en transformatie is Gerry functionele verwarring. Zo wilde een gemeente begin dit jaar Gerry als dagvoorzitter. De bijeenkomst ging over het proces van transformatie van het sociaal domein (zorg/maatschappelijke ondersteuning, jeugd en participatie). Dit was goed voorbereid en het besluit was genomen. Een paar dagen later sloeg de twijfel toe bij met name de wethouders. Kan dat wel, een type als Gerry als dagvoorzitter? Achteraf hoorde ik van mijn contactpersoon dat de wethouders een half uur met elkaar over Gerry hebben gesproken. Hun gesprek leidde uiteindelijk tot de keuze voor Gerry. En ook leidde het tot inzicht. Wanneer men Gerry al niet aandurft – wat zegt dat over de rest van het noodzakelijke proces van ‘umdenken’ en transformatie dat nodig is bij hen en alle anderen in de gemeente? Mooi om te merken dat Gerry al zinvol is zonder dat ze iets doet! De bijeenkomst werd een succes met waardering voor Gerry.

Inclusiviteit van binnen

De onbekende WhatsApp-dame reageerde tof op mijn antwoord op haar vraag. Ze bedacht zich dat de inclusieve samenleving niet alleen zou moeten gaan over tolerantie en gelijkwaardigheid voor allerlei soorten mensen. ‘Inclusive’ zou ook moeten gaan over ruimte en tolerantie voor alle onderdelen in onszelf, binnen onze persoonlijkheid. Dat is een mooie gedachte. Ik hoop dat Gerry daaraan kan bijdragen. En ook dat ik zelf elke keer iets verder kom om dat te doen – want ondanks alles blijft het ook voor mij een gevecht.